Άστο...

Και είναι στιγμές που νομίζεις ότι μπορείς να σηκωθείς και δε μπορείς
Όχι ποιητικά - μεταφορικά
Εντελώς πρακτικά
Να σηκωθείς από την καρέκλα για παράδειγμα
Μα δε μπορείς
Ρε δε μπορείς λέμε, που δε μπορείς
Με τίποτα
Που να χτυπάς τον κώλο σου κάτω
Μα πιο κάτω να μην γίνεται
Με την καμία
Και δεν έχεις πιει
Και άρρωστος δεν είσαι
Ούτε και κουρασμένος
Ούτε κοψομεσιασμένος
Ούτε κομμένος και ραμμένος
Ούτε ψυχικά καταρρακωμένος
Ούτε καν βλαμμένος
Απλά είσαι Εσύ
Όχι αυτό που νομίζεις ότι είσαι
Το πραγματικό Εσύ
Το αληθινό
Αυτό το Εσύ που ακόμα κι Εσύ το έχεις ξεχάσει
Το έχεις μπερδέψει μέσα σου, στο κεφάλι σου
Το έχεις παρανοήσει κατά την διαδικασία με την οποία προσπαθείς να το ανακατασκευάσεις
Να το παραποιήσεις
Να το μεταποιήσεις
Και να το παρουσιάσεις ως κάτι άλλο
Ως κάτι που δεν είναι
Γιατί δεν σου αρέσει όπως είναι
Σε χαλάει καθώς έχει
Και εκεί ενδιάμεσα κάπου χάνεσαι
Ανάμεσα στο πραγματικό Εσύ και στο άλλο που θα ήθελες να ήτανε Εσύ
Αλλά δεν είναι
Και προσπαθείς να το σουλουπώσεις κάπως
Επισκευές
Μερεμέτια
Πασαλείμματα
Μεταμφιέσεις
Και κάπου εκεί στην πορεία του τούτου για να γίνει άλλου
Έχεις ξεχάσει πως ήτανε το αρχικό
Το πραγματικό Εσύ
Αλλά το πιο θλιβερό είναι
Ότι έχεις ξεχάσει και κατά που θα ήθελες να το παρκάρεις ως άλλο
Και πως θα ήθελες να είναι
Και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δε μπορείς να σηκωθείς
Ότι ούτε καν μπορείς να κουνηθείς
Μα ούτε και θυμάσαι ποιος πραγματικά είσαι
Τι πραγματικά είσαι
Είσαι;
Είσαι άραγε μια καρέκλα που προσπαθεί να σηκωθεί από την καρέκλα;
Ή μήπως ποτέ στην πραγματικότητα δεν θα επιθυμούσες κάτι τέτοιο;
Και που να βρίσκεσαι άραγε;
Στην αρχή ή στο τέρμα;
Από εκεί που ξεκίνησες ή εκεί που ήθελες να καταλήξεις;
Και τόσα αδιέξοδα
Και τόσα σταυροδρόμια
Και σε τόσες στροφές χάθηκες, λάθος έστριψες
Και άλλαξες πορεία
Και φασόλια να πετάξεις πίσω σου δεν είχες
Και χάθηκες
Και έμεινες κόκκαλο
Εκεί
Ανάμεσα σε μερεμέτια, επισκευές, σταυροδρόμια, πασαλείμματα, μεταμφιέσεις,
Και αυτή τη φορά είσαι
Και κουρασμένος
Και κοψομεσιασμένος
Και κομμένος και ραμμένος
Και ψυχικά καταρρακωμένος
Και απύθμενα βλαμμένος
Και ούτε καν Εσύ
Ούτε κατά προσέγκυση
Ούτε εξ αποστάσεως
Ούτε εξ επαφής
Αφού τώρα πια δεν ξέρεις
Δεν γνωρίζεις
Ιδέα δεν έχεις
Πως ήσουν Εσύ
Αν ήσουν Εσύ
Και πως θα ήθελες να είσαι Εσύ
Ο πως τον είπαμε
Αυτός που τόσην ώρα λέμε
Αλλά πραγματικά δεν τον γνωρίσαμε
Ούτε αυτόν, ούτε τον άλλον
Και αφού Εσύ δεν είσαι ο άλλος
Εσύ δεν είσαι καν Εσύ

Καλά λοιπόν καθόσουνα και να μην το κουνήσεις ρούπι.

.........

(στη φωτογραφία αποθανατίζεται μια παρέα από τέτοιους)

.......................